به یاد روزهای نه چندان دور

باران نازنینم می نویسم چون کامنتت رو خوندم، چون هوایی اون روزها و شلوغی وبلاگ نویسی شدم. 

فقط چند روز تا تولد یک سالگی امیرطاها مونده، و کمتر از یک ماه تا تولد سه سالگی صدرا.

از وقتی به خونه جدید اومدیم با لپ تاپم نتونستم به نت وصل بشم وگرنه هنوز هم وبلاگ نویسی رو بی نهایت دوست دارم چون تو این محیط دوستای بی نظیریییی پیدا کردم که شاید هیچ وقت تو حالت عادی افتخار دوستی باهاشون رو پیدا نمیکردم.  میام زود زود، قول میدم به خودم و تو که بازم بنویسم عزیزترین دوستمممم.