اندر احوالات ما و پسرک شمالی
اندر احوالات ما و پسرک شمالی برای اعیاد سوم تا پنجم شعبان عزم مشهد الرضا کردیم ولی پسرکمان پا در یک کفش کرد که مسیرش به ما نمی خورد و می خواهد به شمال برود.
دل ناآرام و بی قرار مادرش را هم با وساطت پدرجانش راضی کرد و نیامد، یک شب پیش مامان شعله ماند و بعد همراه باباناصر و عمه ایران راهی شد. و اولین سفر مشهد داداش کوچیکه بدون حضور مهدیار جان رقم خورد.
این هم انگشتری که بابا میثم یه دونه برای پسر کوچیکه خرید و یکی هم از قول محمدصدرا به عنوان سوغات برای داداش بزرگه
این هفته هم به بهانه ی عید و نیمه شعبان باز تصمیم به رفتن گرفت و وقتی دید اینبار هم راضی نیستم اول گریه و زاری کرد و بعد شرروع به دلیل آوردن و توجیه کردن که جشن شمالی ها با ما فرق دارد و مرغابی ها هم توی جشنشان هستند و من تا حالا ندیدم
، خلاصه گفت و گفت و باز هم با شگردهای کودکانه اش راضیمان کرد و راهی شد و شکر خدا کلی خوش گذرانده و انشااله فردا برمیگردد.
زائر کوچولو زیارت قبول واسه ما هم دعا کردی
ولی به نظر خودم منم خیلی خوشبختم که دوتا برادر زاده به این گلی دارم.
دلم واسه صدرات ضعف رفت زهرا جونم
من عاشق اون انگشتر قشنگم با اون انگشتهای خوردنی....
